Wie ben ik?

Vandaag een blog om mezelf even wat uitgebreider voor te stellen! Ben je benieuwd wie er achter La Dame Verte Tarot zit? Lees dan verder.

Als klein meisje wilde ik actrice worden. Achteraf denk ik omdat ik het geweldig vond om even te ontsnappen aan mijn dagelijks leven en het gevoel van wie ik dacht dat ik was. In de klas was ik heel stil en vooral heel erg zelfbewust. Bij alles wat ik deed, vroeg ik me af hoe het overkwam. Maar als ik een rol mocht spelen, dan had ik de leiding. Ik wist precies wat ik moest doen en anderen accepteerden dit. Publiek bleef altijd op hun stoel en dit voelde paradoxaal genoeg heel veilig voor mij. Ze konden me niks maken, alleen maar (bewonderend) kijken. Ook kon ik me beter verplaatsen in een ander dan in mezelf omdat ik dat vastomlijnd kon maken: dit type is zo en zo, klaar! En wie was ikzelf nou? Ik voelde me als water of lucht: buigend naar de omgeving, maar niet iets van zichzelf. Of als ik dat wilde omschrijven, werd het veel te groot om te omvatten.

Zo werd ik heel goed in het spelen van rollen en ben ik op jonge leeftijd uit huis gegaan om naar de vooropleiding van de toneelschool en het conservatorium te kunnen. Hier ontdekte ik dat de wereld naast het toneel eigenlijk heel hard is en helemaal niet alleen gezellig met z'n allen een duidelijke sociale wereld scheppen. Er was veel concurrentie en ik had het idee dat je jezelf heel duidelijk naar voren moest brengen om een kans te maken. Deze tegenstrijdigheid van wat voor mij voelde als heel echt tegenover heel nep ging me enorm tegenstaan en ik werd er super onzeker van. Ik wilde niet een rol spelen als mij zelf of als Annelee. Ik wilde er gewoon zijn, in harmonie met mijn omgeving. Een rol spelen doe ik wel op het toneel en dit was alleen niet meer genoeg. Ik voelde dat het 'grootse en niet te omvatten' juist is wie ik ben, en wie in wezen elke ziel is. En dát wilde ik niet vastleggen of vangen maar vrij laten vliegen!  Voor mijn gevoel was dit onmogelijk in een omgeving waar strijd en competitie is.

Vervolgens bleef ik maar op zoek naar waar mijn mensen waren, waar mijn plekje kon zijn. Ik studeerde journalistiek, ging vervolgens naar de universiteit om theaterwetenschap en filosofie te studeren en probeerde daarnaast geld te verdienen met allerlei baantjes. Niet meer dan eens raakte ik overspannen, angstig of depressief en wist ik niet wat ik met mezelf aan moest. Ik droeg ook een hoop onverwerkt trauma mee, wat letterlijk een last was op mijn schouders. Bestaat wat ik wil niet? Of ben ik heel erg anders dan alle anderen? Verschillende therapieën haalden niets uit: het ging alleen maar meer over denken en ik dacht al te veel. Mijn hoofd voelde groter dan mijn lichaam, steeds groter tot ik dacht om te vallen. En ik moest mezelf maar 'beter denken'? 

'Gelukkig' kwam toen corona, en moest ik wel vertragen. Ik ging bij de post werken zodat ik me niet zo opgesloten voelde en voor de rest was ik bezig met helen. Ik sportte veel, zorgde goed voor mezelf en begon me steeds meer te verdiepen in Tarot en spiritualiteit. Uiteindelijk kreeg ik samen met mijn vriend een sociale huurwoning en was ook het eindeloos verhuizen van de ene naar de andere antikraak woning voorbij. Mijn dagen waren regelmatig en rustig. Dit maakte dat ik beter naar mezelf kon luisteren en voelen wat goed voor mij was.

Ik heb altijd veel steun gehad aan dieren en ben begonnen honden op te vangen in huis. Ik haalde een diploma dierverzorging en ik ben in een asiel gaan werken. Dieren zijn eerlijk en oordelen niet en als ik voor een hond kan zorgen, ben ik in het moment.  Ik merkte ook dat ik vaak aanvoelde wat een hond voelde of nodig had; een superpower!  Helaas bleek ook het asiel niet een fijne plek: je maakt ook zoveel droevige dingen mee en ik wilde elke hond wel redden. Ook waren de lange dagen werken, veel klantcontact (verschillende energieën waar je onbewust in meegesleurd wordt) en het vele geblaf te veel voor mij.  

Dus dacht ik: als de wereld zich niet aanpast aan mij, dan zorg ik er wel voor dat ik mijn leven anders inricht! Ik heb 'een vaste baan' en 'geld verdienen' even losgelaten voor zover dat kon, wat lastig was maar wel goed. Gelukkig kan ik heel goed leven met weinig geld.  En nu merk ik steeds meer dat mijn gevoeligheid en het aanvoelen van energie een enorme kracht is! Het stroomt als vanzelf en ik trek mooie en fijne dingen aan in mijn leven. Ik heb een eigen Tarot bedrijfje opgezet en werk daarmee op een laagdrempelige manier aan het creëren van bewustzijn bij mensen. Dit is geweldig om te doen! 

Nog steeds voel ik me vaak gehinderd door taal of conventies (écht open communiceren gaat bijna niet, iedereen draagt zijn eigen denkbeelden en taal mee) en ik heb nog steeds het gevoel dat ik vaak een rol speel. Maar dit is niet langer iets negatiefs, maar gewoon hoe het is in deze wereld en dit is OK. Ik verwacht dat dit opengebroken wordt als we sterven of misschien als we verlicht zijn (iemand hier verlicht die dit kan bevestigen? ) Zo probeer ik nu simpelweg steeds meer open te gaan en gewoon te zijn.

Binnenkort ga ik een hele mooie, nieuwe rol vervullen namelijk die van moeder!  Ik vind het geweldig om met z'n tweeën in één lichaam te zijn en merk dat ik nog meer in tune ben met mijn hogere zelf of het universum. Ik kijk er enorm naar uit en voel me steeds meer 'heel'. Veel puzzelstukjes vallen op hun plek en ik heb mezelf het cadeau van Reiki gedaan waardoor er nog een extra luikje open gaat. Heel mooi en spannend en ik zou er nog wel een heel blog over kunnen schrijven! Maar voor nu laat ik het hierbij en hoop ik jullie een inkijkje heb kunnen geven in mijn leven.  Veel liefs!